البته بخش قابل توجهی از این فشارها ریشه در مسائل اقتصادی دارد؛ معضلاتی مانند هزینههای سنگین زندگی، تعهدات ناشی از اشتغال دانشجویی و نگرانیهای مربوط به اجاره مسکن، استرس قابل توجهی را بر ظرفیت روانی دانشجویان تحمیل میکند. از طرف دیگر توقعات غیرواقعبینانه جامعه و خانواده نیز دانشجویان را بیشتر در تنگنا قرار میدهد. بدین ترتیب میتوان گفت سه عامل در سلامت روانی دانشجویان بیشترین تأثیر را دارد. اولین عامل فشارهای درسی و محدودیتهای زمان است که گاهی مدیریت آن سخت میشود. عامل دوم ابهام درباره آینده شغلی است که با برنامهریزی کنترل میشود. سومین عامل هم تغییر سبک زندگی است که برای برخی با دوری از خانواده در اثر مهاجرت تحصیلی و برای بعضی دیگر با اختلال در خواب رخ میدهد. در راستای تقویت بنیانهای سلامت روان دانشجویان، چهار راهبرد کلیدی باید مورد توجه قرارگیرد.تقویت زیرساختهای مشاوره دانشجویی یکی ازاین راهبردهاست. فراهمسازی دسترسی آسان، بهکارگیری مشاوران مجرب و ارائه خدمات رایگان میتواند بار سنگین اضطراب را کاهش دهد.این مراکز باید کارآمد و نه صرفا نمایشی باشند؛ مشاورانی که وقت کافی، تخصص لازم و اختیار مداخله مؤثر را داشته باشند. درمرحله بعد، آموزش مهارتهای روانشناختی ضروری میتواند برای ارتقای سلامت روان دانشجویان کمککننده باشد. لازم است آموزشهایی نظیر مدیریت استرس، کنترل خشم،خودآگاهی ومهارت ارتباط مؤثر بهصورت اجباری وعملی ارائه شوند.کاهش فشارهای محیطی دانشگاهی یکی دیگر از این راهکارهاست. ثبات در برنامههای آموزشی، منطقیسازی حجم تکالیف وامتحانات و کنترل فضای رقابت ناسالم میتواند به کاهش استرس سیستمی دانشجو کمک کند.